ترجمه آخرین به روزرسانی UptoDate درخصوص کرونا ویروس
این مطلب توسط گروه مترجمین دانشگاه علوم پزشکی مازندران و با هدف به روزرسانی اطلاعات پزشکان و پرستاران و کادر درمانی از سایت UptoDate ترجمه و در اختیار مخاطبان خاص دانشگاهی قرار میگیرد.
منبع: McIntosh K. Coronavirus disease 2019 (COVID-19). Hirsch MS (Ed). Uptodate. Last updated: Mar 09, 2020.
ترجمه آخرین به روزرسانی UptoDate درخصوص کرونا ویروس
مقدمه
کرونا ویروس ها از پاتوژن های مهم در انسان و حیوان هستند. در اواخر سال ۲۰۱۹ ، یک کرونا ویروس جدید به عنوان عامل ایجاد گروهی از موارد پنومونی در شهر ووهان در استان هوبئی چین شناسایی شد. این بیماری به سرعت گسترش یافت که نتیجه آن همه گیر شدن در چین و گزارش موارد پراکنده در سطح جهان بود. در فوریه سال ۲۰۲۰ ، سازمان بهداشت جهانی بیماری COVID-19 را مشخص کرد که مخفف بیماری کرونا ویروس ۲۰۱۹ است. ویروسی که باعث COVID-19 می شود تحت عنوان کرونا ویروس سندرم تنفسی حاد ۲ (SARS-CoV-2) مشخص شده است که قبلاً به آن ۲۰۱۹-nCoV گفته می شد. درک و فهم از COVID-19 در حال پیشرفت است. راهنمایی های موقت توسط سازمان بهداشت جهانی و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده ارائه شده است.
اپیدمیولوژی
پراکندگی جغرافیایی
از زمانی که اولین موارد ابتلا در اواخر سال ۲۰۱۹ از شهر ووهان واقع در استان هوبی چین گزارش شد؛ بیش از ۸۰ هزار مورد ابتلا به کووید ۱۹ (COVID-19) در چین گزارش شده است. این موارد شامل همه ی تشخیص های قطعی آزمایشگاهی و بالینی در استان هوبی چین است. اکثر گزارشات از استان هوبی و استان های مجاور بودند اما موارد متعددی از استان ها و شهرستان های سراسر چین نیز به ثبت رسیده است.
همچنین تعداد رو به افزایشی از ابتلا به این ویروس در کشورهای دیگری در سراسر قاره های جهان گزارش شده است و نیز میزان موارد جدید در خارج از چین از خود چین پیشی گرفته است. این موارد در ابتدا به طور عمده در بین مسافران چینی و افرادی که با مسافران در تماس بوده اند رخ داده است.
با این حال انتقال محلی مداوم؛ شیوع ابتلا به این ویروس را در برخی مناطق خارج از چین شامل کره جنوبی؛ ایتالیا؛ ایران و ژاپن را به دنبال داشته است. همچنین آلودگی در مناطق دیگری که مسافران این کشورها حضور داشته اند نیز دیده شده است.
در ایالات متحده، کووید ۱۹ در بیماران متعددی از ایالت های گوناگون تشخیص داده شده است که اخیرا مسافرت نداشته و نیز با افرادی که مبتلا به این ویروس بودند؛ ارتباط نداشته اند. این موضوع احتمال انتقال محلی در آن مناطق را مطرح می کند.
انتقال
هنوز مستندات در خصوص درک خطر انتقال کامل نیست. تحقیقات اپیدمیولوژیک در ووهان در ابتدای شروع بیماری؛ ارتباط اولیه ای را بین بازارهای غذاهای دریایی که حیوانات زنده را به فروش می رسانند و ابتلا به این ویروس شناسایی کرد؛ جایی که بیشتر بیماران در آنجا کار کرده یا مراجعه کرده بودند و متعاقبا برای ضدعفونی شدن بسته شده بود. با این حال همزمان با پیشرفت شیوع بیماری؛ انتقال فرد به فرد به راه اصلی انتقال این بیماری تبدیل شد.
تصور می شد انتقال فرد به فرد سندرم تنفسی حاد ناشی ازکرونا ویروس ۲ (SARS-CoV-2) همانند انتقال آنفلوانزا به طور عمده از طریق قطرات تنفسی باشد. با این وجود باتوجه به عدم اطمینان فعلی در مورد مکانسیم های انتقال؛ اقدامات احتیاطی در خصوص airborne در بعضی کشورها و همچنین تعیین برخی روش های پرخطر در کشورهای دیگر به طور مداوم توصیه می شود.
میزان انتقال گزارش شده از یک فرد دارای عفونت علامت دار بسته به مکان و مداخلات کنترل عفونت درآن منطقه متفاوت است. بر اساس یک گزارش مشترک از WHO و چین؛ میزان کووید ۱۹ ثانویه در بین ده ها هزار فرد دارای تماس نزدیک با بیماران قطعی در چین بین ۱ تا ۵ درصد است. در ایالات متحده میزان حمله علامت دار ثانویه ۰٫۴۵ درصد در میان ۴۴۵ تماس نزدیک با ۱۰ بیمار قطعی بود.
انتقال SARS-CoV-2 از افراد بدون علامت (یا افراد درون دوره نهفتگی) هم شرح داده شده است. هرچند؛ وسعت این رخداد نامعلوم است. غربالگری سرولوژیک در مقیاس بزرگ شاید بتواند تصویر بهتری از دامنه عفونت های بدون علامت فراهم کرده و آنالیزهای اپیدمیولوژیک را آگاه کند؛ چندین آزمایش سرولوژیکی برای SARS-CoV-2 در دست تهیه است.
SARS-CoV-2 RNA در نمونه های خون و مدفوع مشاهده شده است. بر اساس گزارش مشترک WHO و چین؛ در برخی موارد ویروس زنده از مدفوع کشت شده است، اما به نظر نمی رسد انتقال مدفوعی-دهانی عامل مهمی در گسترش عفونت باشد.
ویروس شناسی
تعیین توالی ژنوم کامل و تجزیه و تحلیل فیلوژنیک نشان داد که کروناویروسی که باعث COVID-19 می شود ،یک نوع بتا کرونا ویروس در همان زیرمجموعه ویروس سندرم تنفسی حاد (SARS) است (همانند چندین کروناویروس خفاشی دیگر) ، اما در گروه متفاوتی قرار میگیرد. ساختار ناحیه ژن اتصال به گیرنده بسیار شبیه به همین ساختار در ویروس SARS است و نشان داده شده است که ویروس از گیرنده یکسان یعنی همان آنزیم مبدل آنژیوتانسین ۲ (ACE2) برای ورود سلول استفاده می کند. گروه مطالعه Coronavirus از کمیته بین المللی توکسونومی ویروس ها پیشنهاد کرده است که این ویروس به عنوان سندرم شدید و حاد تنفسی کرونا ویروس ۲ معرفی شود. (SARS-CoV-2)
سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) ، یکی دیگر از بتا کرونا ویروس ها ، به مراتب بیشتر با ویروس جدید مرتبط است. توالی RNA شباهت نزدیکی به دو کرونا ویروس خفاش دارد و به نظر می رسد که خفاش ها منبع اصلی هستند. به گونه ای که مشخص نمیباشد که ویروس COVID-19 مستقیماً از خفاش ها منتقل می شود یا از طریق مکانیسم دیگری (مثلاً از طریق میزبان واسطه) انتقال می یابد.
مشخصات بالینی:
دوره کمون
تصور می شود دوره کمون برای COVID-19 به مدت ۱۴ روز پس از قرار گرفتن در معرض مواجهه باشد ، که بیشتر موارد تقریباً پنج روز پس از مواجهه اتفاق می افتد.
در یک گروه خانوادگی از ابتلا ، شروع تب و علائم تنفسی تقریباً ۳ تا ۶ روز پس از قرار گرفتن در معرض مواجهه احتمالی رخ داده است. به طور مشابه ، در یک تحلیل از ۱۰ بیمار مبتلا به پنومونی COVID-19 تأیید شده ، میانگین دوره کمون ۵ روز تخمین زده شده است.
تظاهرات بالینی
به نظر می رسد پنومونی شایع ترین تظاهرات جدی عفونت است که در مرحله ابتدایی با تب ، سرفه ، تنگی نفس و ارتشاح دو طرفه در تصویربرداری از قفسه سینه مشخص می شود. بیشتر عفونتها شدید نیستند ، اگرچه بسیاری از بیماران به بیماری بحرانی مبتلا شده بودند. به ویژه، در گزارشی از مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها در چین که شامل حدود ۴۴،۵۰۰ عفونت تایید شده با تخمین شدت بیماری است، ۸۱ درصد خفیف (بدون پنومونی یا با پنومونی خفیف) ، ۱۴ درصد شدید (مانند تنگی نفس ، هیپوکسی، یا درگیری ریه بالای ۵۰ درصد در تصویربرداری در ۲۴ تا ۴۸ ساعت) و ۵ درصد نیز بحرانی بودند (مثلاً با نارسایی تنفسی ، شوک یا اختلال عملکرد چندین ارگان). میزان کلی مرگ و میر۲٫۳ درصد بود؛ مرگ و میر در میان موارد غیر بحرانی گزارش نشده است. طبق گزارش مشترک سازمان جهانی بهداشت (WHO) و ماموریت کشف واقعیت در چین ، میزان مرگ و میر در بازه ی ۵٫۸ درصد در ووهان تا ۰٫۷ درصد در سایر نقاط چین بوده است. بیشتر موارد کشنده در بیماران با سن بالاتر و یا دارای بیماری های زمینه ای همراه رخ داده است.
علاوه بر علائم تنفسی ، علائم گوارشی (مثلاً تهوع و اسهال) در برخی بیماران گزارش شده است ، اما این موارد نسبتاً نادر هستند.
عفونت های بدون علامت نیز شناسایی شده است ، اما فراوانی آنها ناشناخته است. در شیوع COVID-19 در یک کشتی کروز که تقریباً همه مسافران و کارمندان برای سندرم حاد تنفسی کروناویروس ۲ (SARS-CoV-2) مورد بررسی قرار گرفتند ، نتیجه آزمایش در تقریباً ۱۷ درصد از جمعیت موجود در کشتی تا تاریخ ۲۰ فوریه مثبت شد؛ حدود نیمی از ۶۱۹ مورد COVID-19 تایید شده، در زمان تشخیص بدون علامت بودند .
در بیماران مبتلا به COVID-19، تعداد گلبول های سفید خون می تواند متفاوت باشد. لکوپنی ، لکوسیتوز و لنفوپنی گزارش شده است ، اگرچه شایع ترین تظاهر آن لنفوپنی می باشد. سطح بالای آمینوترانسفراز نیز در این بیماران گزارش شده است. در زمان بستری ، بسیاری از بیماران مبتلا به پنومونی دارای سطوح پروکلسیتونین سرم نرمال هستند؛ با این حال ، احتمالا سطح آن در افرادی که به بخش مراقبت های ویژه (ICU) نیاز دارند بالاتر می رود.
براساس سازمان جهانی بهداشت( WHO ) زمان بهبودی برای عفونتهای خفیف حدود دو هفته و برای بیماریهای شدید سه تا شش هفته به نظر می رسد .
چندین مطالعه کوهورت از بیماران ووهان با COVID-19 تأیید شده، بازه ای از یافته های بالینی را نشان داده اند. در یک مطالعه توصیفی از ۱۳۸ بیمار مبتلا به پنومونی COVID-19 در ووهان ، میانگین سنی ۵۶ سال بود (با صدک ۲۵ و ۷۵(IQR) 42 تا ۶۸ سال. تقریباً همه (۹۹ درصد) تب را گزارش کردند ، ۵۹ درصد سرفه خشک و ۳۵ درصد درد عضلانی داشتند. تنگی نفس در ۳۱ درصد پس از متوسط ۵ روز از بیماری ایجاد شد و پیشرفت کرد. لنفوپنی شایع بود ، و همه ی بیماران در سی تی اسکن قفسه سینه، ناهنجاری های پارانشیمی ریه از جمله سایه های تکه تکه (patchy) دو طرفه یا نمای ground-glass داشتند. سندرم زجر تنفسی حاد در ۲۰ درصد رخ داده و در ۱۲٫۳ درصد تهویه مکانیکی انجام شده است. در میان ۶ بیماری که فوت کردند ، در مقایسه با بیمارانی که زنده ماندند، سطح D-dimer بالاتر و لنفوپنی شدیدتر بود.
گزارشات کوهورت در خارج از ووهان یافته های بالینی مشابهی را شرح داده است ، اگرچه برخی بیان کرده اند که بیماری خفیف تر ممکن است شایع تر باشد. به عنوان نمونه ، در یک مطالعه از ۶۲ بیمار مبتلا به COVID-19 در استان ژجیانگ چین ، همه به جز یک نفر دچار پنومونی بودند ، اما فقط دو مورد دچار تنگی نفس شدند و فقط در یک مورد اندیکاسیون تهویه مکانیکی وجود داشت .
یافته های تصویربرداری
سی تی اسکن قفسه سینه در بیماران مبتلا به COVID-19 معمولاً ground-glass را با یا بدون consolidative، مطابق با پنومونی ویروسی نشان می دهد. مطالعات گزارش-موارد نشان داده اند که ناهنجاری های CT قفسه سینه به احتمال زیاد دو طرفه است، توزیع محیطی دارد و لوب های تحتانی را درگیر می کند. یافته های کمتر شایع شامل ضخیم شدن پلور(پرده جنب) ، افیوژن پلور و لنفادنوپاتی است.
در گزارشی از ۲۱ بیمار مبتلا به COVID-19 که از نظر آزمایشگاهی تأیید شده بودند و دچار زجر تنفسی شدید نشده بودند ، شدیدترین ناهنجاری های ریه در تصویربرداری از قفسه سینه تقریباً ۱۰ روز پس از شروع علائم بود. اگرچه، ناهنجاری های CT قفسه سینه در بیماران قبل از بروز علائم و حتی قبل از تشخیص RNA ویروسی از نمونه های دستگاه تنفسی فوقانی نیز مشخص شده است.
ارزیابی و تشخیص
شک بالینی و معیارهای بالینی برای انجام آزمایش – رویکرد مدیریت اولیه باید بر شناخت زودهنگام موارد مشکوک ، جداسازی فوری و اقدامات کنترل عفونت متمرکز شود. در حال حاضر ، احتمال COVID-19 باید در وهله اول در بیماران مبتلا به تب و / یا علائم دستگاه تنفسی تحتانی در نظر گرفته شود؛ در افرادی که:
اقامت کنونی یا مسافرت اخیر (در طی ۱۴ روز گذشته) به مناطقی که انتقال در جامعه آنها گزارش شده است، داشته است (به عنوان مثال ، چین ، کره جنوبی ، ایتالیا ، ایران ، ژاپن) یا
اخیراً (در طی ۱۴ روز گذشته) تماس نزدیکی با یک مورد تأیید شده یا مشکوک COVID-19 ، از جمله کار در مراکز درمانی داشته است. تماس نزدیک شامل قرار گرفتن در فاصله ی تقریبا شش فوت از بیمار برای مدت طولانی در حالی که وسایل حافظت شخصی نداشته و یا تماس مستقیم با ترشحات عفونی داشته؛ در حالی که تجهیزات محافظ شخصی نداشته است .
درصورتی که نتوان یک علت جایگزین در بیماران مبتلا به بیماری شدید دستگاه تنفسی تحتانی شناسایی کرد، باید احتمال COVID-19 نیز در نظر گرفته شود، حتی اگر در معرض مواجهه واضحی قرار نگرفته باشد.
بیمارانی که نیازی به مراقبت اضطراری ندارند ، باید تشویق شوند که قبل از مراجعه به یک مرکز درمانی برای ارزیابی ، تماس بگیرند.
هنگامی که شک به COVID-19 وجود دارد، اقدامات کنترل عفونت باید اجرا شود و به مقامات بهداشت عمومی اطلاع داده شود. تعاریف مورد خاص و معیارهای بالینی برای پیگیری ارزیابی تشخیصی بین گروه های متخصص کمی متفاوت است.
● مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها در ایالات متحده (CDC) یادآور می شود که تصمیم به آزمایش برای سندرم تنفسی حاد و شدید کروناویروس ۲ (SARS-CoV-2) باید براساس قضاوت بالینی باشد و به پزشکان یادآوری می کند که بیشتر بیماران مبتلا به COVID-19 تأیید شده، تب (به گفته خود بیمار یا تأیید شده) و / یا علائم بیماری حاد تنفسی (مانند سرفه ، تنگی نفس) دارند. هم چنین ویژگی های اپیدمیولوژیک (سفر اخیر به مکان های خاص ، تماس با بیماران مبتلا به COVID-19 ، و کارمند مراقبت های بهداشتی می تواند تصمیم به آزمایش را مشخص سازد.
بررسی آزمایشگاهی
بیمارانی که معیارهای مربوط به موارد مشکوک را دارند ، همانطور که در بالا گفته شد ، باید علاوه بر آزمایش برای سایر عوامل بیماری زای تنفسی ، تحت بررسی آزمایشگاهی از نظرSARS-CoV-2 (ویروس مسبب COVID-19 ) نیز قرار گیرند.
در ایالات متحده ، CDC جمع آوری نمونه ها برای آزمایش SARS-CoV-2 از مجاری تنفسی فوقانی (سواب بینی-حلقی و دهانی-حلقی) و در صورت امکان دستگاه تنفسی تحتانی (خلط ، آسپیراسیون تراشه یا لاواژ برونکوآلوئولار) را توصیه می کند. القای خلط اندیکاسیون ندارد. نمونه های اضافی (مانند مدفوع ، ادرار) نیز می تواند جمع آوری شود. جمع آوری نمونه های تنفسی باید تحت احتیاطات از نظر خطر انتقال از راه هوایی(airborne) انجام شود.
RNA ی SARS-CoV-2 با واکنش زنجیره ای پلیمراز تشخیص داده می شود ؛در ایالات متحده ، آزمایش توسط CDC یا یک آزمایشگاه واجد شرایط CDC انجام می شود. آزمایش مثبت برای SARS-CoV-2 تشخیص COVID-19 را تأیید می کند. اگر آزمایش اولیه منفی باشد اما شک به COVID-19 همچنان وجود داشته باشد، سازمان جهانی بهداشت توصیه می کند که مجددا آزمایش گرفته و آزمایش از چندین قسمت دستگاه تنفسی انجام شود .
آزمایشات منفی RT-PCR بر روی سواب های دهانی-حلقی با وجود یافته های CT نشانگر پنومونی ویروسی در برخی از بیماران گزارش شده است، که در نهایت آزمایش آنها برای SARS-CoV-2 مثبت شده است .
به دلایل ایمنی ، نمونه های بیمار مشکوک یا مستند COVID-19 نباید برای کشت ویروسی ارسال شود.
اهمیت آزمایش برای سایر پاتوژن ها در گزارشی از ۲۱۰ بیمار علامت دار مشکوک به COVID-19 نشان داد آزمایش ۳۰ مورد، برای سایر پاتوژن ویروسی تنفسی دیگر مثبت بود و ۱۱ مورد برای SARS-CoV-2 مثبت شدند.
مراقبت های بیمارستانی
مدیریت بیماران مشکوک یا قطعی COVID-19 شامل اطمینان از کنترل عفونت مناسب و مراقبت های حمایتی میشود. راهنمایی های بالینی را می توان در وب سایت های سازمان جهانی بهداشت (WHO) و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) پیدا کرد. مراقبتهای حمایتی از بیماران دچار Sepsis و سندرم دیسترس حاد تنفسی در این قسمت مورد بحث قرار نگرفته است.
WHO و CDC توصیه می کنند که گلوکوکورتیکوئیدها در بیماران مبتلا به پنومونی همراه با COVID-19 نباید مورد استفاده قرار بگیرند ، مگر اندیکاسیون های دیگری مانند تشدید انسداد مزمن ریوی وجود داشته باشد.
گلوکوکورتیکوئیدها با افزایش خطر مرگ و میر در بیماران مبتلا به آنفلوانزا و تأخیر در پاک شدن ویروس در بیماران مبتلا به عفونت کروناویروس سندرم تنفسی خاور میانه (MERS-CoV) همراه بوده است. اگرچه آنها به طور گسترده در مدیریت سندرم حاد تنفسی حاد (SARS) مورد استفاده قرار می گرفتند، شواهد خوبی جهت سودمندی آن وجود نداشت و شواهد قانع کننده ای نیز برای آسیب های کوتاه مدت و بلند مدت نامطلوب وجود دارد.
داروهای تحقیقاتی متعددی جهت درمان ضد ویروسی COVID-19 در دست بررسی هستند. به عنوان نمونه ، چندین کارآزمایی بالینی تصادفی (Randomized trials) برای ارزیابی تأثیر Remdesivir بروی COVID-19 متوسط یا شدید در حال انجام است. Remdesivir یک آنالوگ نوکلئوتیدی جدید است که برای مقابله با سندرم حاد تنفسی کروناویروس ۲ (SARS-CoV-2) در شرایط آزمایشگاهی و همچنین کروناویروس های مرتبط با آن (از جمله SARS و MERS-CoV) هم در شرایط آزمایشگاهی و هم در مطالعات حیوانی در حال بررسی و آزمایش شدن میباشد. استفاده از Remdesivir در یک گزارش مورد وجود دارد.
همچنین محققان اثر مهار کننده پروتئیناز ترکیبی لوپیناویر-ریتوناویر، که برای درمان عفونت HIV استفاده می شود را نیز مورد بررسی قرار داده اند. این ماده ترکیبی در آزمایشگاه فعالیت علیه SARS-CoV دارد و به نظر می رسد در مطالعات انجام شده بر روی جانوران علیه ویروس MERS-CoV نیز موثر است.
استفاده از این ماده برای درمان COVID-19 در گزارش های موردی (case report) شرح داده شده است ، اما اثر آن نامشخص است و بایستی در مطالعات بالینی تصادفی بزرگتر ارزیابی شود.
رجیستری از کارآزمایی های بالینی بین المللی در این زمینه را می توان در وب سایت WHO و به نشانی clintrials.gov یافت.
مراقبت در منزل
مدیریت در منزل ممکن است برای بیمارانی که دارای عفونت خفیف هستند و یا می توانند بصورت سرپایی درمان شده و در شرایط مناسب ایزوله شوند ، مناسب باشد. مدیریت چنین بیمارانی باید بر جلوگیری از انتقال ویروس به دیگران و نظارت و مونیتور کردن وضعیت بالینی تمرکز داشته باشد تا درصورت نیاز سریعاً بستری شوند. بیماران قابل درمان بصورت سرپایی مبتلا به COVID-19 باید در خانه بمانند و سعی کنند خود را از سایر افراد و حیوانات خانگی جدا کنند. بیماران هنگامی که در اتاق یا خودروی مشترک با سایرین هستند و یا در صورت مراجعه به مراکز مراقبت های بهداشتی باید ماسک بزنند.
توصیه های دقیق تر در مورد مدیریت خانه بیماران مبتلا به COVID-19 را می توان در وب سایت های WHO و CDC یافت.
پیشگیری
● در مراکز بهداشتی-درمانی
کنترل عفونت در موارد مشکوک یا تأیید شده بیماری – کنترل عفونت درجهت محدود کردن انتقال ، یک مؤلفه اساسی مراقبت در بیماران مشکوک یا تایید شده COVID-19 است. در یک گزارش از ۱۳۸ بیمار مبتلا به COVID-19 در چین ، تخمین زده شد که ۴۳ درصد عفونت را در بیمارستان گرفته اند.
به افرادی که مشکوک به عفونت در جامعه هستند ، توصیه می شود که ماسک پزشکی استفاده کنند تا ترشحات تنفسی خود را کنترل کرده و به دنبال مراقبت پزشکی باشند.
در زمینه مراقبت های بهداشتی ، توصیه های سازمان بهداشت جهانی (WHO) و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) برای کنترل عفونت در افراد مشکوک یا تأیید شده کمی متفاوت است:
● سازمان بهداشت جهانی اقدامات احتیاطی استاندارد تماس را با محافظت از چشم یا صورت از قطرات ترشحی توصیه می کند. افزودن اقدامات احتیاطی مربوط به انتقال از راه هوا در طی مراحلی که امکان تولید ذرات هوایی وجود دارد مانند لوله گذاری تراشه ، تهویه غیر تهاجمی ، تراکئوتومی و احیای قلبی ریوی ، تهویه دستی قبل از لوله گذاری و برونکوسکوپی ،ضروری است.
● CDC احتیاط های استاندارد ، تماسی و هوایی را با حفاظت از چشم توصیه می کند. اگر یک اتاق جداسازی عفونت هوایی (یعنی یک اتاق فشار منفی منفرد) به راحتی در دسترس نباشد ، بیمار باید ماسک بپوشاند و در یک اتاق خصوصی با درب بسته قرار گیرد و هر پرسنلی که وارد اتاق می شوند باید لباس مناسب محافظ و کاملا شخصی را بپوشند. بیماران مشکوک یا تأیید شده COVID-19 که نیاز به بستری دارند باید در مراکز درمانی که می تواند اتاق ایزوله عفونت هوایی را فراهم کند ، تحت مراقبت باشند.
برای کارکنان مراقبت های بهداشتی که در معرض COVID-19 قرار دارند ، CDC دستورالعمل هایی را برای محدودیت و نظارت بر کار ارائه داده است. این روش بستگی به مدت زمان قرار گرفتن در معرض ویروس ، علائم بیمار ، اینکه بیمار ماسک صورت داشته باشد یا خیر ، نوع تجهیزات محافظ شخصی مورد استفاده توسط ارائه دهنده و اینکه آیا پروسیجر تولید کننده ائروسل انجام شده است یا نه بستگی دارد.
توقف اقدامات احتیاطی- تصمیم به قطع اقدامات احتیاطی در زمینه کنترل عفونت برای بیماران مبتلا به COVID-19 باید به صورت موردی با مشورت با متخصصان پیشگیری از عفونت و کنترل و مقامات بهداشت عمومی گرفته میشود.
عوامل تاثیر گذار جهت تصمیم گیری شامل برطرف شدن علائم و نشانه های بالینی و نتیجه منفی آزمایش RT-PCR برای سندرم حاد تنفسی حاد کروناویروس ۲ (SARS-CoV-2) در دو نمونه متوالی نازوفارنکس (nasopharynx) و حلق (larynx) می باشد. (یعنی چهار نمونه در کل ، هر یک به طور جداگانه ) ، و هر دو نمونه با فاصله بیش از ۲۴ ساعت از هم گرفته شوند.
در چهار بیمار COVID-19 که بصورت آزمایشگاهی بیماری شان تأیید شده بود، پس از اینکه از نظر بالینی بهبود یافته و در دو آزمایش متوالی آزمایش منفی اعلام شد ،تستهای RT-PCR برای SARD-COV-2مجددا مثبت شد. اهمیت بالینی این یافته نامشخص است و مشخص نیست که آیا این افراد هم چنان قادر به انتشار ویروس عفونت زا بودن یا خیر.
گندزدایی محیط زیست- برای کمک به کاهش انتشار ویروس COVID-19 ، روشهای کنترل عفونت محیطی نیز باید اجرا شود. در دستورالعمل هاب مراقبت های بهداشتی ایالات متحده ، CDC می گوید روشهای معمول نظافت و ضد عفونی برای ویروس COVID-19 مناسب است.
از محصولات تایید شده توسط آژانس حفاظت از محیط (EPA) برای ویروس های در حال ظهور باید استفاده کرد. لیستی از محصولات ثبت شده در EPA را می توان در سایت این آژانس یافت. راهنمایی های ویژه در مورد اقدامات لازم در محیط ، از جمله موارد استفاده شده در محیط خانه ، در وب سایت های CDC و WHO در دسترس است.
اهمیت گندزدایی محیط زیست در مطالعه ای در سنگاپور نشان داده شده است ، که در آن RNA ویروسی تقریباً در تمام سطوح آزمایش شده (دستگیره ، کلید برق ، تخت خواب و نرده ، درب و پنجره های داخلی ، کاسه توالت ،سینک دستشویی) در اتاق ایزوله عفونی یک بیمار مبتلا به COVID-19 با علایم خفیف قبل از تمیز کردن، شناسایی شد. RNA ویروسی در سطوح مشابه در اتاقهای دو بیمار علامتدار دیگر پس از تمیز کردن معمول (دی کلرو ایزوسیانورات سدیم) مشاهده نشد. نکته قابل توجه این است که ، تشخیص RNA ویروسی لزوماً حاکی از وجود ویروس بیماریزا نیست.
جلوگیری انتشار ویروس درجامعه – اقدامات کلی زیر برای کاهش انتقال عفونت توصیه می شود:
شستشوی با دقت دست
رعایت بهداشت تنفسی (مثلاً پوشاندن دهان در هنگام سرفه یا عطسه).
جلوگیری از لمس صورت (به ویژه چشم ، بینی و دهان).
جلوگیری از تماس نزدیک با افراد بیمار.
تمیز کردن و گندزدایی اشیاء و سطوحی که اغلب لمس می شوند. CDC راهنمایی هایی را در مورد نحوه ضد عفونی کردن در منزل در سایت منتشر کرده است . لیستی از محصولات ثبت شده در EPA را می توان در سایت آن یافت.
برای افرادی که علائم تنفسی ندارند ، پوشیدن ماسک پزشکی در جامعه توصیه نمی شود ، حتی اگر COVID-19 در منطقه شیوع داشته باشد؛ پوشیدن ماسک اهمیت سایر اقدامات عمومی را برای جلوگیری از عفونت کاهش نمی دهد و ممکن است منجر به بروز مشکلاتی در زمینه تهیه ماسک و هزینه آن شود.
افرادی که مشغول مراقبت از بیماران مشکوک یا تایید شده مبتلا به COVID-19 در خانه هستند ، هنگام بودن در اتاق بیمار باید از ماسک پزشکی که کاملا و با تاکید فراوان ،اندازه صورت فرد باشد استفاده کنند.
افرادی که بیمار می شوند (به عنوان مثال تب و علائم تنفسی) باید تشویق شوند که از مدرسه یا محل کار دور بمانند.
CDC اقدامات پیشنهادی را برای جلوگیری از شیوع در جامعه در وب سایت خود گنجانده است.
اقدامات بهداشت عمومی جهانی
در ۳۰ ژانویه سال ۲۰۲۰ ، WHO شیوع COVID-19 را یک اضطرار در بهداشت عمومی بین المللی اعلام کرد. با افزایش تعداد موارد در کشورهای خارج از چین نگرانی از شیوع جهانی ویروس افزایش یافت. سازمان بهداشت جهانی سه اولویت را در کشور های درگیر اعلام کرد: ۱-حمایت از کارکنان سیستم بهداشت و درمان ۲-مشارکت گروه های اجتماعی برای محافظت از افراد در معرض خطر بالاتر بیماری شدید (به عنوان مثال ، سالمندان و کسانی که از بیماری های زمینه ای دارند) ۳- حمایت از کشورهای آسیب پذیر در زمینه عفونت.
WHO محدودیت های سفر بین المللی را توصیه نمی کند ، اما تصدیق می کند که محدودیت حرکت ممکن است به طور موقت مفید باشد. WHO غربالگری خروج را برای مسافران بین المللی در مناطقی که شیوع ویروس COVID-19 بالاست توصیه می کند تا افراد دارای علایم تب ، سرفه و یا قرار گرفتن در معرض خطر بالا را شناسایی شوند. بسیاری از کشورها همچنین غربالگری مسافرین ورودی را انجام می دهند (به عنوان مثال ، درجه حرارت ، ارزیابی علائم و نشانه ها). اطلاعات دقیق تر سفر در وب سایت WHO در دسترس است.
در آمریکا ، CDC در حال حاضر توصیه می کند که افراد از مسافرتهای غیرضروری به کشور های چین ، ایران ، ایتالیا و کره جنوبی خودداری کنند. افرادی که از چین و ایران برگشته اند موظفند از طریق فرودگاه های تعیین شده وارد شوند ، در هنگام ورود علائم بیماری را بررسی میکنند و به مدت ۱۴ روز ( ترجیحا در قرنطینه)توسط مقامات بهداشتی تحت نظارت باشند. اتباع خارجی که در طی ۱۴ روز گذشته در چین یا ایران بوده اند ، ممکن است از ورود به طور موقت منع شوند. CDC مشاوره سفر را در مورد سایر مکانهایی که شیوع بیماری گزارش شده است ، منتشر کرده است. وب سایت CDC راهنمایی های جدیدی را در مورد محدودیت های سفر و همچنین ارزیابی ریسک و مدیریت اشخاص مشکوک به مواجهه با COVID-19 ارائه می دهد.
اگرچه بسیاری از موارد COVID-19 از طریق غربالگری هنگام ورود قابل تشخیص است ، برخی از آنها ممکن است از دست بروند. به عنوان نمونه ، در آلمان ، ۱۱۴ مسافر که از ووهان به کشور بازمی گشتند در طول غربالگری ورود بدون علامت تلقی می شدند ، اما هنگام آزمایش ویروس COVID-19 توسط RT-PCR ، دو نفر تست مثبت داشتند. با این حال ، نقش بیماران بدون علامت در انتقال عفونت به دیگران ، و بنابراین ارزش آزمایش PCR افراد بدون علامت هنگام ورود ، نامعلوم میباشد.
زنان باردار
اطلاعات کمی در مورد COVID-19 در دوران بارداری در دسترس است. در دو گزارش شامل ۱۸ زن باردار مشکوک یا تأیید شده با پنومونی COVID-19، هیچ مدرک آزمایشگاهی مبنی بر انتقال ویروس به نوزاد وجود نداشت. با این حال، دو مورد از عفونت در نوزادان ثبت شده است. در یک مورد ، این تشخیص در روز ۱۷ زندگی پس از تماس نزدیک نوزاد با مادر و پرستارش که هر دو به ویروس آلوده بودند، انجام شد. مورد دیگر ۳۶ ساعت پس از تولد تشخیص داده شد که منبع و زمان انتقال در مورد نامشخص بود. رویکرد پیشگیری ، ارزیابی ، تشخیص و درمان زنان باردار مشکوک به COVID-19 باید مشابه افراد غیر باردار باشد، البته باید به این نکته که زنان باردار با سایر عفونت های تنفسی بالقوه شدیدی چون آنفولانزا، سندرم تنفسی حاد (SARS-CoV)، یا سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS-CoV)، در معرض ابتلا به بیماری شدید قرار دارند. علاوه بر این ، کالج متخصصین زنان و زایمان (ACOG) آمریکا تصریح می کند که نوزادان متولد شده از مادران با COVID-19 مثبت، باید به عنوان بیمار تحت بررسی قرار بگیرند و به طور مناسب ایزوله و ارزیابی شوند.
مشخص نیست که آیا ویروس از طریق شیر مادر قابل انتقال است یا خیر. با این حال ، احتمال انتقال قطرات از طریق تماس نزدیک در طول شیردهی وجود دارد. ACOGتوصیه می کند که مادران دارای COVID-19 تأیید شده یا مادران با علایم مشکوک به COVID-19 برای جلوگیری از انتقال به نوزاد در هنگام شیردهی احتیاط کنند. از جمله بهداشت دست را رعایت کرده و از ماسک استفاده کنند یا فرد دیگری شیر دوشیده شده را به نوزاد بدهد.
خلاصه مطالب و توصیه ها
در اواخر سال ۲۰۱۹ ، یک کرونا ویروس جدید، که SARS-CoV-2 نیز نام گذاری شده، به عنوان عامل ظهور بیماری حاد تنفسی در ووهان چین شناخته شد. در فوریه ۲۰۲۰ ، سازمان جهانی بهداشت (WHO) این بیماری را COVID-19 نام گذاری کرد که مخفف Corona virus disease 2019 (بیماری کرونا ویروس ۲۰۱۹) می باشد.
اززمان گزارش اولین موارد ابتلا به COVID-19 تاکنون، بیماری گسترش یافته است طوری که بیش از ۸۰۰۰۰ نفر در چین و تعداد فزاینده ای در کل جهان مبتلا شده اند و سازمان جهانی بهداشت (WHO) در اواخر ژانویه ۲۰۱۹ وادار به اعلام وضعیت اضطراری بهداشت عمومی شد.
امکان ابتلا به COVID-19 در وهله اول باید در بیمارانی در نظر گرفته شود که تب و/ یا علائم دستگاه تنفسی تحتانی دارند و مقیم مناطقی می باشند که سرایت بیماری در جوامع شان گزارش شده (نظیر چین، کره جنوبی، ایتالیا، ایران و ژاپن) یا اخیرا (در ۱۴ روز گذشته) به آن نواحی سفر کرده اند. و نیز افرادی که اخیرا تماس نزدیکی با موارد تایید شده یا مشکوک به بیماری COVID-19 داشته اند. پزشکان در مواجهه با مریض هایی که بیماری شدید تنفسی دارند، زمانی که هیچ اتیولوژی دیگری محرز نمیگردد ، باید از احتمال وجود COVID-19 آگاه باشند.
به محض ظن وجود COVID-19 ، اقدامات مربوط به کنترل عفونت باید اجرا شود و نیز مقامات بهداشتی درمانی مطلع شوند. در مراکز بهداشتی و درمانی آمریکا، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) توصیه میکند که پیشگیری های استاندارد،کنترل راه انتقال از طریق تماس و هوا و نیز محافظت از چشم انجام شوند.
علاوه بر آزمایش سایر پاتوژن های دستگاه تنفسی، نمونه های دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی باید از نظر وجود COVID-19 بررسی شوند. سایر نمونه ها (نظیر مدفوع و ادرار) نیز میتوانند تهیه شوند.
درمان شامل مراقبت حمایتی می باشد. درمان در منزل برای افراد دارای بیماری خفیف که میتوانند به شکل مناسب به عنوان بیمار سرپایی ایزوله شوند، ممکن می باشد.
جهت کاهش خاطر سرایت بیماری در جامعه، به تمامی افراد جامعه باید توصیه شود که مکررا دست ها را بشویند، نظافت تنفسی را رعایت کنند (مثلا دهان را هنگام سرفه بپوشاند) و در صورت امکان از تماس نزدیک با افراد بیمار پرهیز کنند. استفاده مداوم از ماسک جهت جلوگیری از ابتلا به بیماری، برای افراد فاقد علائم بیماری توصیه نمیشود.
منبع:
McIntosh K. Coronavirus disease 2019 (COVID-19). Hirsch MS (Ed). Uptodate. Last updated: Mar 09, 2020.
گروه مترجمین:
علیرضا رضوی، شکیبا حیدری، امیرحسین ابراهیم زاده، شایان ثابتی، نجمه صادقیان، امیرحسین حسامی، احسان خرمالی
دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سرگروه مترجمین: دکتر صفورا معصومی، متینه صباغی
جهت مشاهده تمامی اگهی های استخدام در کانال تلگرامی رادیولوژی نیوز کلیک کنید.
رادیولوژی نیوز بزرگترین مرجع خبری و استخدامی رادیولوژی در کشور
جهت مشاهده اگهی های استخدامی در وب سایت کلیک کنید.